De dag gestart in de luxe badkamer, waarna ontbijt en koffie in het zonnetje. Eline kwam bij het afbreken van de tent nog een flinke acht potige harige jongen tegen. Om krap tien uur de camping verlaten en de camper voor de deur geparkeerd. Achter de camper was een wandeling door een geregenereerd stukje regenwoud, dat wilden we natuurlijk niet missen. Het was een tripje van ongeveer 4 km enkele reis,. Wilma liep voorop om de spinnen te vangen. Viel erg mee, kennelijk waren we niet de eerste. Het pad leidde door veel varens, die als bomen groeien en een beetje plastic aanvoelen. Daarnaast veel eucalyptus bomen. Nog uitgekeken of er nog ergens een koala beertje te bekennen was. Helaas. Soms een beetje glibberen omdat er water over het pad stroom, twee keer een bruggetje over en na een kilometer of twee hadden we een aardige indruk en zijn weer teruggegaan. Het aanbod van muggen was redelijk. De Mercedes weer gestart en Blackheart aan de noordkant weer uitgereden. Onderweg bij een weg waar veel boomgaarden waren nog even gestopt voor een home made appelpie, hebben we bij de koffie weer wat te knabbelen. En toen gelijk door naar de volgende camping, de Wheeny Creek camping Area in Wollemi National park. De laatste paar kilometer gingen over een onverharde weg, die ook steeds smaller werd. We kwamen ook nog een stuk of wat tegenliggers tegen maar dat waren bijna allemaal terrein wagens, die vinden het leuk om onderin de berm te rijden. Wij kwamen in ieder geval in één stuk aan op de camping. Eerst even geparkeerd op een splitsing om te zien waar we konden staan. Aan één zijde was een toiletgebouw en scheve plaatsen, een peer honderd meter verderop was nog een loop met wat rechtere plaatsen. Er stonden nog twee auto’s en één vouwwagen. Wij pasten er nog mooi tussen. Luifeltje uit en stoeltjes er voor en de twee andere auto’s vertrokken ook al snel waarna wij in alle rust achterbleven. Jacques heeft in de middag nog een rondje gefietst, leverde daarbij wel een litertje vocht in, was best wel warm. Mij maar wat bezig gehouden met de vogeltjes. Ook de Bell Miner was hier aanwezig, ze pingden weer wat af. Maar in de loop van de middag werden ze een tijdje stil. Welo vier Coocaburras zaten voor de tent en aten voedselresten van onze voorgangers en ik zag ook nog een hagedis die de klos was in een snavel verdwijnen. Jacques kookte vanavond, net als iedere avond eigenlijk, maar op een gegeven moment ging de rookmelder af. Nou die ping lieten die Bell Miners niet op zich zitten, ze pingden er gelijk uit volle borst op los. In de firepit nog een kampvuurtje gebouwd. Met name de vellen die van de Eucalyptus bomen afvallen branden als een fakkel. Na het eten met wat water uit de kreek de vaat wat voorgespoeld waarna hij vlot door een sopje ging. Om een uur of acht werd het donker. Het geluid van krekels werd af en toe overstemd door een koekoek. Nog even bij het vuur gezeten en toen naar binnen nog een stukje geschreven.