Weer thuis

Toen we onze motelkamer uitliepen stond de taxi al recht voor de deur te wachten. Een vriendelijk Engelsman, die op zijn twintigste jaar naar Australië was vertrokken bracht ons naar het vliegveld. Hij woonde inmiddels 44 jaar in Australié. Hij miste de seizoenen nog steeds. Op het vliegveld van Brisbane viel de enorme vriendelijkheid van de beveiliging en stewardessen gewoon op. Op tijd vertrokken naar Hong Kong zaten op de rij bij het raam achter elkaar maar dat was in het vliegtuig zo gewisseld. Een vriendelijke jongeman die zijn plekje afstond moet hier haast wel spijt van gekregen hebben want er kwam een man van twee meter hoog en 2 meter omvang met bovenarmen dikker dan mijn dijen. (Gerrit weet dan wel hoe dik) lekker naast en half op zijn stoel zitten. Wilma stelde nog een retorische vraag in de trend van zit je goed of zo. Hij zat helemaal geweldig zei hij. Moet toch ook een soort fetisch zijn. In Hong Kong het gezellig diner bij kaarslicht nog maar eens over gedaan. Alle rijen bij de fastfoodketens voorbij en in een restaurant door een knikkende oberaan een tafeltje gebracht. Van de kaart de beef uitgekozen met wat Franse frietjes. Hadden ook nog een aanbieding met een bel Heineken bier. Maar ik ging voor de lokale Tiger en Wilma voor een Chardonier. Worden de twee borden gebracht, een stukje rundvlees, gepureerd welliswaar en in een ronde vorm gebakken medium zoals de ober ook had meegekregen. Het stukje rundvlees was opgemaakt met een plakje kaas en daar omheen een precies in het midden doorgesneden wit klef bolletje. Patatjes ernaast en een blaadje sla en drie plakjes augurk. Ik voelde me toch wat onhandig op dat moment, een plaatje bij het gerecht begint voor mij toch zo zoetjesaan handig te worden. Maar het smaakte verder goed. de Visa card nog even laten stomen en we waren weer een uurtje verder. Op het vliegveld van Hong Kong mochten we een uurtje of vijf wachten. Dacht er nog wat proza te schrijven, bleek de laptop de X-ray van Brisbane en/of die van Hong Kong niet overleefd te hebben. Een scherm vol met gele knipperende balken. Het vliegtuig naar London vertrok op tijd, was een Airbus A380 een twee verdiepingen hoog joekel van een toestel. Genoeg ruimte, bij het raam nog een extra bagagevak. Je kunt je fotocamera of telefoon aansluiten op je scherm. Wat ook even meezat was dat je je telefoon erin kon opladen.

Op tijd in Londen, maar toen toch weer vertraging. De vlucht van Londen naar Schiphol werd uitgesteld vanwege de harde wind. Ongeveer twee uur later dan gepland gingen we toch weer de lucht in. De landing op Schiphol was war ruiger dan gewoon maar niet schrikbarend. Toen we bij de bagageband kwamen zagen we Tijn en Fenna al tegen de ruit geplakt staan. Nadine en Michèle waren er ook. Even opgesplitst en naar huis. Waar de kat ook blij was dat we er weer waren. Bij de post vonden we nog een tegelwijsheid van mijn broer vereeuwigd op een tegeltje. Er stond geen afzender bij, maar dat laat zich raden. Zal wel een mooi plekje in de WC krijgen.

De kat, kippen en planten lijken allemaal gegroeid, hebben een goede verzorging gehad.

Dit was het dan weer deze ronde. Sorry voor alle e-mails die jullie toegestuurd krijgen, dat doet het programma. Je kunt wanneer je dit vervelend vindt uitzetten, maar dan moet je af en toe zelf de site even opzoeken als je ons wilt volgen.

Wij hebben genoten van de reis met Jacques en Eline. Het was heel leuk bij Gary en Anika met de kinderen. Leuk om de natuur daar te zien, is warm en droog meestal maar er is genoeg te zien.

Iedereen bedankt voor het volgen en de reacties. Er zijn natuurlijk altijd personen, of soms één persoon die extra zijn best doet, ook dat waarderen wij wel.

Brisbane

De camping bleek een soort werkmanskamp te zijn. Om een uur of drie begonnen de eersten al met auto's weg te rijden. De camping ligt langs een hoofdweg die daar net een helling van 12% heeft. Dus loeiende motoren naar boven en huilende motoren naar beneden. Maar best wel lekker geslapen vannacht. Om zeven uur op en de boel opgeruimd. De bewoners van de caravan naast ons verblijd met onze voedseloverschotten. Tegen tienen gaan rijden. Ondanks alle berekeningen en aannames over het dieselverbruik en de afstand die je nog kan rijden wanneer het lampje gaat branden, er toch nog maar een beetje diesel bijgedaan. Beetje lullig als je op de M1 stil komt te staan. Gelijk nog even een bakkie gedaan en het weblog bijgewerkt. Rond de middag waren we in Brisbane, bij het Airway motel ingechkt en de camper uitgeladen. Wilma bleef in het motel en ik heb de camper weggebracht. Nog een schadeformuliertje voor de spiegel ingevuld waarna de zaak was geregeld. Weer terug naar het Motel gelopen, was een wandeling van ruim 2 km. Samen eerst wat langs de rivier gewandeld, door bouwactiviteiten was het niet gemakkelijk de rivier te bereiken, maar het lukte op een gegeven moment toch. Nog even gezeten en toen met de waterbus de City cat, meegevaren over de rivier door het centrum tot aan de universiteit en weer terug. Was mooi, Brisbane bij zonsondergang. Op de terugweg kwamen er tientallen vliegende honden/vossen over. Weer terug met wat moeite een nog net een 'gezellig' restaurant tegen sluitingstijd gevonden. Hier wat fish and chips besteld. Biertje wijntje hadden ze niet dus dat was wel een beetje armoe. Na deze geweldige hap weer terug naar het motel gewandeld. Morgen weer naar huis.

Maleny

Het was druk op de camping in Noosa Heads. Veel kinderen, veel geluid, en in de ochtend om zes uur al weer op. Wij waren dus ook weer lekker vroeg. Weer lekker buiten ontbeten. Ik heb voor het ontbijt mijzelf in de buitenkeuken weer flink uitgesloofd. Stond daar tussen twee Australiërs, die met worstjes, champignons lappen spek en eieren op de bakplaten aan de gang waren. Was ook nog een mevrouw met twee apparaten echte cappuccino’s aan het maken compleet met een beetje cacao. Stond er eigenlijk een beetje voor joker met mijn pannetje water met twee eieren erin. Zegt die mevrouw nog zeer vriendelijk tegen mij: “It will not cook” . Nee dat wilde het inderdaad niet. Ik de situatie nog getracht te redden met de opmerking: ‘I’m a starting masterchef’ . Gelukkig kookte het water daarna snel en kon ik er na vier minuten van tussen.

Na het ontbijt vertrokken en een poging gedaan Noosa Heads verder te bekijken. Dat lijken er meer te doen op zondag, centrum stroomde helemaal vol, en bij een rotonde maar eieren voor mijn geld gekozen en alvast en stukje richting Brisbane gegaan. Nog even getankt, zodat we Brisbane gemakkelijk moeten kunnen halen. Dit keer moet de camper worden ingeleverd met een lege tank. We hebben al betaald voor de vulling, dus moet er ook weer niet teveel inzitten wanneer je hem terugbrengt.

In het boek over Australië, dat ik van buurvrouw Pia te leen had gekregen, nog een mooie route tussen Mapleton en Maleny gezien. Deze ingesteld op het navigatiesysteem van de auto.

Stuurde het apparaat mij eerst naar Maleny toe over de snelweg. Waren we er al voordat we nog begonnen waren. In Maleny het Mary Cairncross park bezocht. Een stukje regenwoud met bomen die honderden jaren oud zijn. Van die mooie Red Cedars, met stammen die dunne uitlopers hebben. Meestal zie je deze op tv wanneer ze worden omgezaagd. Vanaf dit park had je ook mooi uitzicht over de Glass House Mountains. Helaas was het niet glashelder.

Na een wandeling van een uurtje door het regenwoud, zijn we een stuk verderop nog naar de Gardner’s Falls geweest. Een watervalletje waar achter een groot deel van de lokale bevolking op zondagmiddag ligt te dobberen. Was een mooi meertje, ze konden er zelfs in duiken. Het watervalletje van een meter of vijf was bescheiden. Toen ik daar wegreed, brandde er ineens een lampje met een gele gevarendriehoek met een uitroepteken op mijn dashboard. Even gestopt, alle sapjes in het voertuig waren nog in ruime mate aanwezig. Weer gestart lampje was weer uit en bleef uit. Misschien was het hellinkje vanaf de waterval wat steil voor zijn niet geheel warme motortje.

Na deze waterval een camping opgezocht, we staan op Ocean view tourist park. Een park met zoals de naam al doet vermoeden uitkijkt over de oceaan en Bribie Island dat een kilometer of 20 verderop ligt.

Kreeg net nog een SMS binnen met de tekst “Hoi willen jullie melk meenemen voor de koffie? Helemaal op hier.” Geen flauw idee wie de afzender is, maar ik vrees dat het zwarte koffie wordt vandaag.

Vanavond zijn de meeste restanten in een pan verzameld en opgewarmd. Het meest exotische was een blikje met mais. Bleek creamy mais te zijn, een soort maispap. Dit is samen met vijf bockworsten, paprika, ui, courgette en blik bonen, toch nog een eetbaar geheel geworden. Het pannetje geheel leeggegeten.

Morgen de camper weer inleveren. Is 82 km rijden vanaf Ocean view tourist park.

Noosa Heads

Noosa heads

Vannacht wat ramen moeten sluiten vanwege hevige regenbuien. Het kwam met bakken naar beneden. Zitten hier ook bij een regenwoud, de naam zegt het al . Loopt nu ik dit zit te tikken net een dikke op een muskusrat lijkend beest vlak langs Wilma heen. Deze maakte wel even indruk.

Maar vanmorgen onder ons scherm ontbeten af en toe een bui. De luchtvochtigheid was hoog, je zweette flink, volgens Wilma nog harder dan in de sauna. Na het ontbijt even in de rij gestaan tot een buurman zijn caravan had aangekoppeld. Naar het Great Sandy National park gereden en daar een wandeling gemaakt naar een paar uitzichtpunten op Carlo Sandblow. Mooi uitzicht over Rainbow Beach en Fraser Island. Na deze tippel richting Freshwater lake gereden De zandweg was een flink wasboard. Na een paar kilometer veranderde de zandweg in een kleiweg, met de regen was dit toch net even te glad, toen maar weer gedraaid. Weer naar beneden geglibberd. Een tegenligger begon met zijn lichten te knipperen en met zijn arm uit het ram te zwaaien. Gestopt, bleek het deurtje van de toiletcassette te zijn opengesprongen door het gehobbel. De cassette zat er gelukkig nog in. Op de weg terug naar Gympie weer een knipperende auto, en even later nog één. Stoppen valt daar niet mee, in mijn spiegels te zien zat alles dicht. Na een paar bochten bleek waarvoor ze knipperden. Een paar meisjes met een camperbusje waren vanaf die dellen kennelijk de macht over het stuur verloren en links van de weg geraakt en de bomen in gevlogen. De politie en een takelwagen stond er al bij. Het busje had flinke schade deuken tot in het dak aan toe. Weer rustig verder gehobbeld en in Gympie op en vertrouwd adres een kopje koffie gedronken. Toen een stukje snelweg op richting Brisbane. Kon men mij wat makkelijker inhalen. Richting Noosa Heads. Onderweg nog een keer afgeslagen en na een steile smalle sommige stukken gravel weg, nog een uitkijkpunt op Mount Tinbeerwah, meegepakt. Was een mooi plekje jammer dat het weer niet zo was. Ik kon wel een mooie bui op de foto zetten. In Noosa Heads op de camping op een overflow plekje terecht gekomen, naast de kampkeuken konden we die ook gebruiken. Staan hier langs een baai waar het druk is met watersport activiteiten. Vanavond weer gezamenlijk de maaltijd klaargemaakt. Was wel even tobben want één pit deed het niet, hamburgers en aardappels in één pan gebakken, lekker vet. Het is vol op de camping, die rat heeft zich niet meer laten zien.

Rainbow Beach

Rainbow beach

Lekker vroeg op, de zon scheen en het was al warm aan het worden. Buiten ontbeten, rond half acht begon het steeds mistiger te worden. Tegen achten vertrokken en de mist verdween weer net zo snel als deze gekomen was. Nog voor negenen zagen we in Kingaroy een grote gele M, meestal het teken voor koffie maar vandaag vonden we het nog te vroeg dus deze overgeslagen. In Wondai lusten we wel wat maar daar waren we net zo snel weer uit al at we binnen kwamen. In Murgon even gepauzeerd bij een cappuccino. In Gympie een tweede stop gehouden, een rondje gewandeld en het memorial park bezocht . Hierna bij de Mc aldaar nog een ijsje gehaald en het weblogje bijgewerkt. De tomtom ingesteld op Rainbow beach, wilde mij eerst nog onder een spoorviaduct van 3.10 hoog doorsturen. Het bovenste bed gebruiken we toch niet en in deze hitte zou een cabriolet nog een soort comfortabel zijn. Ondanks al deze voordelen toch maar en andere route gekozen. Het laatste stuk naar Rainbow Beach was eerst tussen de (productie) dennenbossen, daarna nog wat flinke dellen, waarna we in de brandende zon weer aan het strand stonden. De lokale camping aangedaan, deze hadden weer een tien voor rekenen, maar het ziet er netjes uit. De camper op zijn plek gezet en eerst gaan zwemmen in de oceaan. Stond zo’n hokje op palen en twee boeienlijnen, ons daar tussen in het water begeven. Het water was een beetje lauw te noemen. Wel flinke golven. Stukje de zee ingezwommen. (stille hoop dat de opvolgster van Pamela Anderson me eruit zou halen) De golven brachten me al snel weer terug op het strand. Even gelegen bij het gebrek aan zonnebrand en een overschot aan UV aan deze kant van de aardkloot, na een kwartiertje er nog een keer ingedoken en daarna het strand weer verlaten. De douche op het strand was heerlijk warm, totdat het metertje bovengrondse leiding leeg was. Tot diep in de poriën het zout weggewassen. Bij de lokale toeristen informatie nog even langs geweest om te zien of er tussen Rainbow Beach en Brisbane nog iets bijzonders was. De mevrouw achter de balie was daar kort in, nee helemaal niets allen Rainbow Beach. (Wij van WC eend adviseren WC eend). Nog wel een foldertje en kaartje meegekregen. In de folder gelezen dat het bad gedeelte in zee is beschermd met haaiennetten. Was dus best wel handig om tussen die boeien te gaan zwemmen. Grootvaders heeft vanavond geholpen bij het koken. Had deze vakantie me tot op heden aardig kunnen drukken. Met mijn Jamie Oliver worstjes (volgens de verpakking) en een pan door Wilma voorgekookte aardappels naar een echte Australische bakplaat. Eerst op mijn knieën met een beetje afstand lezen hoe zo’n ding werkt. Moet je op een knopje drukken, gaat er een rood lampje branden, zolang dit lampje brand niet meer op het knopje drukken. Moet lukken zou je denken. De plaat was mooi schoon. Op het knopje gedrukt, de plaat voorzien van wat olijfolie en wilde de hele mikmak erop leggen. Bleken die worstjes aan elkaar vast te zitten en verrekte moeilijk van elkaar af te krijgen. Stevig darmpje zogezegd. Na wat geworstel ze op de plaat gelegd, en het geheel begon gelijk al lekker te sissen, maar het schoot op een gegeven moment niet echt op. Op mijn knieën, verhip lampje uit, weer drukken. Lampje weer aan en de worsten begonnen al een soort één te worden met de bakplaat, tenminste aan één kant. Boel weer losgewerkt, de plaat begon nu toch al redelijk zwart te worden terwijl de worstjes nog half rauw waren. Volgehouden, lampje uit weer drukken. De worstjes en aardappels veel keren, de aardappels begonnen zowaar ook wat te kleuren. Net toen ik me bedacht dat ik blij was dat er geen toeschouwers waren bij deze crematieplechtigheid, kwam er een man met zijn hele hebben en houwen aan om ook van die plaat gebruik te maken. Bleek een Zwitser te zijn nog wat over koetjes en kalfjes gebabbeld met hem. Hij begon gelukkig niet over mijn kookkunst. Het geheel leek mij op een gegeven moment wel gaar genoeg. Met wat soepele gebaren de worstjes op een bord gelegd en de aardappeltjes voor het transport even terug de pan in. Toen nog een poging gedaan om de zwarte laag, die al aardig was ingebrand van de plaat af te schrappen. De asresten als bemesting bij een naastgelegen boom gemikt. Nog wat excuses gemaakt dat ik hem niet schoon kon soppen omdat die plaat gloeiend heet was. De Zwitser vond het geen probleem. Wilma had inmiddels de sla klaar en een biertje/wijntje ingeschonken. Ze vond de worstjes heerlijk, precies goed, en de aardappeltjes geweldig. Na het eten gezellig samen afgewassen bij het naderend onweer. Enorme flitsen, die gelet op het wegblijven van de donder toch nog op flinke afstand waren.

Kumbla

Wat beroerd geslapen, na de regenbui van gisterenavond, bleef het vannacht nog lichten van het onweer. Wanneer het flink geregend heeft, is de reis naar Mitchell zelfs met een 4wd bijna onmogelijk. Je moet dan wachten totdat de klei weer wat is opgedroogd zodat je niet meer glijdt maar rijdt. Verder sloegen de honden regelmatig aan en scharrelden er wat paarden rond de camper. Ik meende zelfs een het gegil van een varken te horen bij de honden. Anika wist me bij het ontbijt te vertellen dat dit een kangoeroerat was, die maken ook zo’n geluid. Na het ontbijt zijn wij met Jacques en Eline om even over achten vertrokken richting Roma. Vlak voor we door het hek gingen nog een foto van de drinkende koeien in de dam gemaakt. Onderweg nog een paar Emoes en een stuk of 10 Kangoeroes en Walibi’s gezien. De familie Lee zou erachter aankomen om bij de huisarts in Roma langs te gaan met Olivia. We hadden afgesproken om daar nog een bakkie te doen. Na wat boodschapjes voor de komende dagen gedaan te hebben , bij de Bakerie met zijn allen nog een kopje koffie gedronken. Daarna teruggelopen naar de parkeerplaats van de Woolmarkt, waar de camper stond, en afscheid genomen van de familie. Vanaf Roma eerst de lange weg naar Chinchilla gereden en daar getankt. Daarna linksaf richting Wondai. Om een uur of vier begon het te regenen en hebben we een poging gedaan een camping op te zoeken. Bij de splitsing naar Durong stond er een bord dat verwees naar een caravanpark. Hierheen gereden, was 15 km naar Jandowae. Toen we daar aankwamen toch maar besloten door te rijden. Je zou hier nog niet dood gevonden willen worden. We waren nu wat uit de geplande route geraakt en wilden de kortste weg terug naar Wondai, dit was nu via Kingaroy. De weg werd er niet breder op, het parcours werd wat heuvelachtig, het weer werd wat natter . Moesten zo’n 60 km verder voor een volgende camping. Mij weer tussen de roadtrains begeven en het bleef maar regenen. Je zag akkers waar het water via flinke rivieren op het maaiveld wegstroomde. De gele borden Floodway begonnen nu ineens meer betekenis te krijgen. Was dit altijd een verlaging in het asfalt, nu stroomde het water hier over de weg. Gelukkig geen hogere waterstanden op de weg dan een 10 cm tegengekomen. De peilstokken die ernaast staan gaan soms tot wel 2 meter. Tegen half zes kwamen we door Kumbla. Hier stond een camping aangegeven, vonden nog een mooi plekje. Dit plekje voldeed aan de tegelwijsheid van mijn broer. Deze luidt:”gratis is altijd goedkoper”.

We staan naast een speeltuin, het regent nog maar een beetje, het kan ook dat de papagaaien in de boom boven mij om beurten op het zonnescherm zitten te schijten, het zijn in ieder geval af en toe flinke druppels. Vogels hier, zat er kwamen hele zwermen Kaketoes over.

Er is zelfs een warme douche, moet wel een muntje van 2 dollar in. Laat ik nu net nog één zo’n muntje hebben. Wordt morgen dus koud douchen voor mij.

Mountain view 5e (laatste) dag

Om half zeven op en een stukje gefietst richting Mitchell. Het hek uit de kreek door en daarna weer gekeerd. In de twee watertjes achter de dammen nog wat Talingen en Woodducks gespot en ook nog wat dodaarsachtige beestjes. Ook nog een Walibi die al vroeg op was. Weer terug was Jacques al druk met het bakken van pannenkoeken voor het ontbijt. Het was feest want Haley is vandaag twee geworden. Het was echt feest voor haar vandaag ze kreeg een mooie feestjurk aan met een button dat ze jarig was. Een mooie verjaardagstaart was met huisvlijt gemaakt. Er waren (heel) veel cadeautjes. Om een uur of elf kwam Della ook aangereden en de buurvrouw had gebeld dat ze vertrok en er over anderhalf uur zou zijn. Toen ze er na die tijd nog niet was haar tegemoet gereden om te zien of ze vast was komen te zitten onderweg. Maar nog voor het hek kwamen we haar al tegen. Zij had ook hondje Diamond bij zich een vriendelijk beestje die niets liever doet dan een tennisbal apporteren.

Om half drie was het feestje weer wat over en ging de visite weer naar huis. Diamond zou nog een paar nachten blijven logeren. Aan het eind van de middag weer een stukje (kilometer of 15) hekwerk gecontroleerd op omgevallen bomen en draadbreuken. Wilma ging met Anika en Haley in de Landrover ook een stuk van het terrein rond om te zien hoe het eruit ziet. Haley viel al snel in slaap, maar na verloop,van tijd werd ze weer wakker en wist precies de weg over het terrein

. Ook weet ze wat stieren en wat koeien zijn. Weer de nodige bomen weggesleept, gezaagd en geduwd. Ondanks de bosbranden die hier regelmatig voorkomen is het mooi bos met hele oude hoge bomen. Ook lagere grasstrees zijn mooi om te zien. Om de grootte weer te geven heb ik met Gary bij zo’n boom geposeerd. In een hoge oude boom zat ook een heel groot nest, waarschijnlijk van een adelaar, die hier nog volop voorkomen. Op het terrein staan de verschillende bomen voor een groot deel bij elkaar. Het is allemaal natuurlijk bos door de grondsoort en ligging blijkt toch dat één soort boom op een plek de meerderheid heeft. Het was weer flink steil hier en daar, zonder 4dwd begin je hier niets. Rond zonsondergang weer terug en toen was het tijd voor een biertje/wijntje/frisje. Bij het eten vanavond enorme lappen rundvlees. Wel uitgevonden dat het vlees zorgt voor de lengte en het bier voor de dikte. Na het eten zag ik twee (giftige) Cane toads onder de waslijn doorlopen. Een kleinere en een enorme knaap. Gary heeft deze met zijn revolver met een .22 hagelpatroon naar de andere wereld geholpen.

Hierna begon het ineens weer te regenen, dat kunnen we hoe belangrijk ook voor het land nu echt niet gebruiken. Wanneer de weg nat is zijn de klei delen niet te berijden. Die worden spiegelglad en het gaat allemaal op en neer, en is dan ook nog niet gelijk. Het stopte gelukkig vrij snel weer. Hopelijk hebben we morgenochtend niet teveel problemen hiermee, want we moeten al vroeg weg.

Na het eten waren we Diamond ineens kwijt. Met lampen, want het is hier pikkedonker, aan het zoeken gegaan en hem in eerste instantie niet kunnen vinden. Vervolgens heeft Gary twee honden losgelaten en is samen met hen in de auto gaan zoeken. Hij vond hem toen vrij snel bij de Kreek.

Helaas zijn er geen filmbeelden beschikbaar van mijn ruiterervaring. Maar de foto's geven een aardig realistisch beeld.

Mountain view 4e dag

Vannacht regen en vanmorgen weer een paar fikse buien. Het begint toch el een beetje zorgelijk te worden. Het moet nu toch echt snel droog worden en twee dagen blijven willen we donderdag weer richting Brisbane kunnen vertrekken. De omgeving wordt wel steeds groener ik zag vandaag zelfs al een vlucht eenden voorbijtrekken.

Rond de middag werd het droog, waarna Anika een paard (Wiliam) heeft gezadeld waarna wij, Jacques, ik en Haley een stukje hebben gereden in de yard. Ik ben er niet afgekieperd, dus het was een redelijk succes.

Eind van de middag met Gary mee geweest om een stukken omheining te herstellen. Een deel van de omheining had Jasper helpen plaatsen. Door dat twee stieren met elkaar aan het rollebollen waren geweest was een stuk beschadigd. Een ander deel was door het wassende water opgelicht en moest weer in de grond worden teruggezet. De omgevallen bomen die op de paden en over de omheining lagen werden deels weggeduwd, met de kettingzaag afgezaagd, weggetrokken met de auto dan wel weggesjouwd door ons. Waar het prikkeldraad gebroken was is dit hersteld. Ook vandaag weer veel ruig terrein, afgronden, diepe kreken met afgesleten rotspartijen in het ongeveer 6000 hectare grote gebied van Gary.Tijdens het wer een beetje uit mijn broek gescheurd, was weg gelijk een stuk luchtiger. Boven op de heuvel aan de noordgrens stonden hele grote Eucalyptusbomen en heel veel grasstrees.

Na vijven weer tijd voor een biertje/wijntje/frisje. Bij de kippen de eieren weggehaald, had de bebroedde eieren bij elkaar in één nest gelegd van de week. Het andere nest lagen nu 7 eieren in. Deze nog gewogen in een emmer water, blijkt dat die kippen met de eieren lopen te goochelen. Er waren er vier bebroed. De Chinese lekkernij van een bijna volgroeid kuikentje in een ei, daar geloven we hier niet zo in.

Na de macaroni en koffie de veranda en de woonkamer versierd voor Haley haar 2e verjaardag morgen. Ik zag al een valhelm langskomen voor het paardrijden, lijkt mij een goede keuze. Ze zit al graag op een paard.