Rainbow beach

Lekker vroeg op, de zon scheen en het was al warm aan het worden. Buiten ontbeten, rond half acht begon het steeds mistiger te worden. Tegen achten vertrokken en de mist verdween weer net zo snel als deze gekomen was. Nog voor negenen zagen we in Kingaroy een grote gele M, meestal het teken voor koffie maar vandaag vonden we het nog te vroeg dus deze overgeslagen. In Wondai lusten we wel wat maar daar waren we net zo snel weer uit al at we binnen kwamen. In Murgon even gepauzeerd bij een cappuccino. In Gympie een tweede stop gehouden, een rondje gewandeld en het memorial park bezocht . Hierna bij de Mc aldaar nog een ijsje gehaald en het weblogje bijgewerkt. De tomtom ingesteld op Rainbow beach, wilde mij eerst nog onder een spoorviaduct van 3.10 hoog doorsturen. Het bovenste bed gebruiken we toch niet en in deze hitte zou een cabriolet nog een soort comfortabel zijn. Ondanks al deze voordelen toch maar en andere route gekozen. Het laatste stuk naar Rainbow Beach was eerst tussen de (productie) dennenbossen, daarna nog wat flinke dellen, waarna we in de brandende zon weer aan het strand stonden. De lokale camping aangedaan, deze hadden weer een tien voor rekenen, maar het ziet er netjes uit. De camper op zijn plek gezet en eerst gaan zwemmen in de oceaan. Stond zo’n hokje op palen en twee boeienlijnen, ons daar tussen in het water begeven. Het water was een beetje lauw te noemen. Wel flinke golven. Stukje de zee ingezwommen. (stille hoop dat de opvolgster van Pamela Anderson me eruit zou halen) De golven brachten me al snel weer terug op het strand. Even gelegen bij het gebrek aan zonnebrand en een overschot aan UV aan deze kant van de aardkloot, na een kwartiertje er nog een keer ingedoken en daarna het strand weer verlaten. De douche op het strand was heerlijk warm, totdat het metertje bovengrondse leiding leeg was. Tot diep in de poriën het zout weggewassen. Bij de lokale toeristen informatie nog even langs geweest om te zien of er tussen Rainbow Beach en Brisbane nog iets bijzonders was. De mevrouw achter de balie was daar kort in, nee helemaal niets allen Rainbow Beach. (Wij van WC eend adviseren WC eend). Nog wel een foldertje en kaartje meegekregen. In de folder gelezen dat het bad gedeelte in zee is beschermd met haaiennetten. Was dus best wel handig om tussen die boeien te gaan zwemmen. Grootvaders heeft vanavond geholpen bij het koken. Had deze vakantie me tot op heden aardig kunnen drukken. Met mijn Jamie Oliver worstjes (volgens de verpakking) en een pan door Wilma voorgekookte aardappels naar een echte Australische bakplaat. Eerst op mijn knieën met een beetje afstand lezen hoe zo’n ding werkt. Moet je op een knopje drukken, gaat er een rood lampje branden, zolang dit lampje brand niet meer op het knopje drukken. Moet lukken zou je denken. De plaat was mooi schoon. Op het knopje gedrukt, de plaat voorzien van wat olijfolie en wilde de hele mikmak erop leggen. Bleken die worstjes aan elkaar vast te zitten en verrekte moeilijk van elkaar af te krijgen. Stevig darmpje zogezegd. Na wat geworstel ze op de plaat gelegd, en het geheel begon gelijk al lekker te sissen, maar het schoot op een gegeven moment niet echt op. Op mijn knieën, verhip lampje uit, weer drukken. Lampje weer aan en de worsten begonnen al een soort één te worden met de bakplaat, tenminste aan één kant. Boel weer losgewerkt, de plaat begon nu toch al redelijk zwart te worden terwijl de worstjes nog half rauw waren. Volgehouden, lampje uit weer drukken. De worstjes en aardappels veel keren, de aardappels begonnen zowaar ook wat te kleuren. Net toen ik me bedacht dat ik blij was dat er geen toeschouwers waren bij deze crematieplechtigheid, kwam er een man met zijn hele hebben en houwen aan om ook van die plaat gebruik te maken. Bleek een Zwitser te zijn nog wat over koetjes en kalfjes gebabbeld met hem. Hij begon gelukkig niet over mijn kookkunst. Het geheel leek mij op een gegeven moment wel gaar genoeg. Met wat soepele gebaren de worstjes op een bord gelegd en de aardappeltjes voor het transport even terug de pan in. Toen nog een poging gedaan om de zwarte laag, die al aardig was ingebrand van de plaat af te schrappen. De asresten als bemesting bij een naastgelegen boom gemikt. Nog wat excuses gemaakt dat ik hem niet schoon kon soppen omdat die plaat gloeiend heet was. De Zwitser vond het geen probleem. Wilma had inmiddels de sla klaar en een biertje/wijntje ingeschonken. Ze vond de worstjes heerlijk, precies goed, en de aardappeltjes geweldig. Na het eten gezellig samen afgewassen bij het naderend onweer. Enorme flitsen, die gelet op het wegblijven van de donder toch nog op flinke afstand waren.