We werden gewekt met dikke druppels op het dak. Bleek dauw uit de bomen boven ons te zijn. Op tijd opgestaan want het is feest vandaag, we zijn 32 jaar geleden getrouwd. En Jacques en Eline gingen 35 jaar geleden samenwonen. Eerst weer onder de douche gestapt, eindelijk eentje waar ik rechtop onder kon staan. Je hebt dan badslippertjes aan om een beetje voetschimmel te voorkomen, maar als je vervolgens op je knieën zit te douchen helpt dat ook niet echt.

Na het ontbijt met een gebakken eitje is de boel weer ingeladen en zijn we richting Bayron Bay gereden. Stukje Pacific Highway gereden en bij Wardell reden we over een brug en Eline zag Flamingo's. Natuurlijk prachtig dat een ander in het gezelschap een vogel opmerkt, maar ik had ze niet gezien. Jacques en Wilma ook niet dus moest er worden gekeerd. (Niet op mijn verzoek overigens) De aaibaarheid van een Flamingo grenst bijna aan die van een Koala. jacques, stukje omgereden, maar zo kwamen we niet bij de brug, toen toch de weg weer op en vlak voor de brug gestopt. Met gevaar voor eigen leven door de berm naar het water gelopen en daar lagen een stuk of zes roze ... boeien op een rij. (Flamingo's komen hier helemaal niet voor) In stilte zijn we teruggegaan en hebben onze weg vervolgd. Nog een eindje toeristische route 43 gevolgd en Bayron Bay via de Old Bayron Bay Road aangevlogen. Was geasfalteerd dat wel, maar verder heel smal heel veel bulten en bochten. Maar gelukkig heel weinig verkeer. In Bayron Bay aangekomen blijkt dat er toch meer wegen naartoe lopen, was daar gewoon druk. De eerste camping die we daar aandeden zag er verrekte chique uit. Wij naar binnen en aan een strak geüniformeerde dame gevraagd of er nog plaats was. Vervolgens vraagt ze met hoeveel personen we zijn. Dat maakt natuurlijk niets uit we willen gewoon een plekje. Toen we zeiden met vier, zat ze ineens vol. Volgens mij kwamen we gewoon niet door de ballotage. Kregen wel een lijstje andere campings mee. Naar de tweede backpackers camping, die ballotage moest daar toch lukken. Ook vol, waren we weer te groot. Toen eerst maar door naar de vuurtoren, helemaal naar boven, alles vol, zeven dollar parkeren voor een half uurtje, maar geen plek. Terwijl Jacques in de file stond snel even een foto gemaakt van de vuurtoren en weer ingestapt. Ging eerst bijna bij hem op schoot zitten, het blijft lastig dat het stuur aan de verkeerde kant zit. Toen weer naar beneden, reed er net een voor ons weg, dus toch een plekje. De camper geparkeerd en naar boven gelopen. De zee was prachtig Wilma herkende 50 tinten blauw?? Veder gelopen naar het meest oostelijke puntje van Australië. Onderweg heel wat zeeschildpadden in de zee zien bovenkomen en onderduiken. Over de zee uitgekeken, ijsje gegeten en weer terug naar de camper gelopen. Bij het vertrek claxoneerde Jacques weer eens, dat doet de camper automatisch wanneer de handrem er nog op staat. Toen Bayron Bay weer uit in Noordelijke richting en daar de Bayron Bay Tourist Village camping opgereden. Daar was wel plek zat voor een mooi prijsje. Zit nu tegenover een gat met water waarin lepelaars, Ibissen, Koeten waterkippen en heel veel lorrekeets onder een boom te tikken. We gaan nu eerst naar Bayron Bay terug om een hapje te eten. Later dus weer meer. Zo weer terug van het eten, in mijn verslag had ik geschreven dat een Cookaburra door de inlanders een Eski wordt genoemd, dat is niet helemaal waar. Een eski schijnt een koelbox te zijn. Cokaburra-koelbox, wat scheelt het.

Bayron Bay blijkt in de avond een verzamelpunt van nieuwe en overjarige hippies. Alles moet kunnen en laat de boel lekker hangen is hier het parool. Ook qua haardracht is hier nog zat te vinden waarbij een föhn echt niet nodig is. En dan de surf dudes, met surfplank op de nek op een skateboard met ontbloot bovenlijf voorbij komen zoeven alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Zo’n jongen zit daar gebeiteld.

Aan de kust is een visrestaurant gegeten, bij elkaar wel twee kreeften en nog wat andere zwemmers en kruipers over de borden zien verdwijnen. Was erg lekker, vriendelijke bediening ook. Lokaal biertje en een Frans wijntje erbij, nog een dessert met een Amaretto erbij en het feest was compleet. In de bomen naast het restaurant verzamelde alle Lorrekeets uit de omgeving zich als spreeuwen in een boom. Hele zwermen die flink kabaal maken. Daar konden die hippies met hun gitaren niet tegenop. Bij het verlaten van het etablissement liepen we nog tegen een senior hippie aan die een stuk in zijn kraag had. Mocht gelijk met ons weer mee naar buiten. En buiten goot het van de regen, Was net begonnen want hadden er op het overdekte terras niets van gemerkt. Was even rennen naar de camper die twee straten verderop geparkeerd stond. Op de camping nog een potje Kanaste gespeeld, Jacques en Wilma hadden vanavond weer meer geluk.