Wakker geschrokken door harde bonken onder ons bed. “Doe normaal”: zei Eline Het rolgordijn naar boven was mijn broer druk bezig de stoelen, waslijn en wasgoed naar binnen te werken en het zonnescherm naar binnen te halen. En toen doken ze hun tent in en barstte het noodweer los. Gelukkig was Jacques al vroeg een rondje hard gaan lopen en had het noodweer zien aankomen. Toen werd het verschil in kampeergemak toch wel duidelijk. Terwijl Jacques in zijn tent met twee handen de tentstokken en het doek stond tegen te houden voor de harde wind, zagen wij het regenwater met onverkorte snelheid door zijn tent spoelen. Wilma vond het geen weer om naar het douchegebouw te lopen, dan het warme water maar weer aangezet en binnen gedoucht. Nog even een foto gemaakt van het andere kampeergeluk, raam niet te ver open want dan regent het in.

Het werd gelukkig na verloop van tijd weer droog en de tent heeft het dank zij de inspanningen van mijn broer gehouden. Wilma is verder overtuigd dat een tent niet haar ding is. Scherm weer naar buiten getrokken en met nog een paar kleine buitjes buiten ontbeten.

Na het ontbijt ging broer nog even na het toilet, hij kwam wat ontdaan terug, hij had een geheel nieuwe ervaring met een man gehad. Hij heeft geen collega Gerrit zoals ik had, dus is vrij weinig gewend. Hij zat op het toilet net een beetje druk op te bouwen, begon zijn buurman in het toilet naast hem ineens tegen hem aan te praten.

Vandaag zijn we richting Gooniwindi gereden, de eerste etappe door de outback naar Mitchell. Het landschap wordt wat eentoniger, de cactussen worden steeds groter en de kangoeroes op de weg platter. In Yardalin koffie gedronken bij een klein etablissement. We waren de enige gasten. Koffie, thee en gebak uitgezocht en betaald, vervolgens krijgen we nummer 14 op een standaardje mee die we voor ons op onze tafel moeten zetten, anders zou men ons niet kunnen vinden?!? Vervolgens komt men de bestelling in vieren brengen. Smaakte goed alweer 80% van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid calorieën binnengehaald. Een karamelpunt waarbij ze vet en suiker hebben samengesmolten tot een mooie bruine punt.

Op de weg werden de roadtrains steeds groter, de meeste hebben 9 assen, ik telde bij één zelfs 15 assen. In de vlakte ook de eerste Emoe’s gezien voor de eerste drie even gestopt en wat foto’s gemaakt.

Op advies van Gerrit een camping met alles erop en eraan uitgezocht. Deze lag gelijk bij het begin van Gooniwindi. Aardige mevrouw, kregen nog een beetje korting, dus weer twee vrienden erbij. Alle voorzieningen zijn aanwezig, zwembad, douche warm en koud, toiletten en links de hoofdweg en recht de spoorlijn. Het goede bericht is over de spoorbaan rijden geen treinen. Maar het mindere nieuws is dat er elke minuut minimaal twee bulderende roadtrains langskomen. Daar heeft vriend Gerrit nooit wat over gezegd.

In het begin van de avond kwamer weer een flinke bui over, naar binnen gevlucht en daar gegeten. Het toetje kon buiten weer onder de luifel.

Bij de afwas vanavond werd Wilma geconfronteerd met kikkertjes die zich graag in de afwasruimte ophouden. Dikke gifgroene jongens die achter de kakkerlakken en andere beestjes aanrennen.