Het heeft nog een tijdje doorgeregend vannacht. Slecht geslapen, en vroeg weer op. Richting het toegangshek gelopen, zag daar al autosporen die links van de weg afgingen. Garry kwam met de kleine Nissan met Haley achterin mij over het spoor tegemoetrijden. Ze hadden wat hout opgehaald om het water warm te stoken voor de douche. De warmwatervoorziening bestaat uit een stevig olievat van de US navy, waaronder hout wordt gestookt. Met een beetje diesel is het vuurtje snel aan de gang. Na een kwartiertje is het water al voldoende opgewarmd voor een lekkere douche.

Ontbijtje gehad, Anika moest vandaag naar het consultatiebureau in Mitchell. Alle vrouwen en Gary gingen daarom vandaag samen die kant op. Met Jacques nog het eerste stukje erachteraan gereden om ze te kunnen helpen wanneer ze vast zouden komen te zitten in een van de kreekdoorgangen. Het ging allemaal goed, dus konden we vlot weer terug. Was wel een beetje glad over de natte klei hier en daar maar onder de warme zon droogt de weg snel op.

Met Jacques naar de top van de berg/heuvel gewandeld, eerst een stuk door het land naar de kreek, ondanks de hevige regenval van gisterenavond stond hier nog steeds geen water in. De kanten van de kreek zijn op sommige plaatsen zo’n tien meter diep uitgeslepen, er komt soms heel veel water doorheen. Vanuit de kreek over een paar draadjes heen en via het land van de buurman tussen de bomen door naar boven gelopen. Best wel veel spinnen, de webben zijn zo dik dat ze als visdraden aanvoelen. Je loopt er tegenaan, voelt eerst flink wat weerstand, waarna je meestal nog op tijd stilstaat. De spinnen zijn echte dikkerds, maar volgens Gary ongevaarlijk. Het gras en andere planten staat hier tot een flink stuk boven je knieën. Er staan allerlei planten tussen met zaden die aan je kleding blijven plakken en in je schoenen komen te zitten en vervolgens flink prikken. Een paar keer gestopt om mijn sokken leeg te peuteren, maar dat was eigenlijk onbegonnen werk.

Het laatste stukje naar boven was echt klimmen van steen naar steen. Een pad is er niet, het is een combinatie van het ontwijken van spinnenwebben en het vinden van een redelijk begaanbare route. Er rolde af en toe wel eens een steen naar beneden, Hoe hoger je kwam hoe rotsachtiger het landschap werd. Het zand spoelt door de jaren heen naar beneden. We kwamen veilig boven, vanaf een paar grote rotsblokken uitgekeken over de vallei waar je links de grote dam zag liggen en rechts het erf met huis. Zo’n beetje zover je kan kijken is het land waar Gary zijn koeien weidt en paarden houdt. Op de terugweg aan een andere kant van de heuvel naar beneden gelopen want het steile rotsachtige stuk was naar beneden best wel link. Na zo’n uur of drie waren we een beetje uitgedroogd, de meegebrachte flessen water waren inmiddels leeg weer terug. De rest van de middag hebben de twee opa’s een dutje gedaan.

Rond vijf uur kwam het gezelschap weer terug uit Mitchell. Bij oma Della hadden ze nog een paar schoenen opgehaald die wij bij aankomst op de weg naar Mountain view waren verloren.

Met Gary nog een ander hoekje van zijn terrein ingereden om te zien of de regen van afgelopen avond en nacht zijn dammen had gevuld. Was een ritje van zo’n 20 km bij elkaar. Op een bepaalde plaats had er zoveel water gespoeld dat het buiten de oevers van de kreek was geraakt en dat er aan de wegberm te zien ongeveer één meter hoog water was langs gekomen. Er was ook weer heel wat zand verplaatst. Tijdens de regen ook nog wat windvlagen, er lagen diverse bomen over het pad, die met de auto opzij getrokken, geduwd of gewoon overreden werden. We kwamen nog een aantal kangoeroes, een bush turkey en heel veel vogels tegen. Ook een aantal van zijn koeien met kalven, zijn allemaal mooie gezonde exemplaren die goed in hun vlees zitten.

De 4wd is hier echt hard nodig, we reden nog van een helling af die bij ons gewoon een afgrond heet. Toen hij over het randje ging duurde het wel heel lang voordat ik weer wat bodem voor me zag. Bij Gary’s wagenpark blijkt ook nog een bulldozer te horen, hiermee had hij een baan door het bos gemaakt, die ook dienst moest doen als brandgang. Geen overbodige luxe want het gehele bos is een paar jaar geleden nog afgebrand. De ondergroei heeft hier het meest van de lijden. De grote bomen overleven die branden gewoon. Langs deze nieuwe gang stonden nog twee oude Bottle trees, mooie bomen.

Weer terug bij huis zat de vijf al ruimschoots in de klok en konden we gelijk aan tafel en kregen een grote pan met Sheppard’s pie voorgeschoteld, lekker met een wijntje/biertje/ frisje. Daarna had de familie het weer zo’n beetje gehad. Wij hebben nog een potje kanasta gespeeld, waarbij het gelukweer aan onze kant was.