Wat beroerd geslapen, na de regenbui van gisterenavond, bleef het vannacht nog lichten van het onweer. Wanneer het flink geregend heeft, is de reis naar Mitchell zelfs met een 4wd bijna onmogelijk. Je moet dan wachten totdat de klei weer wat is opgedroogd zodat je niet meer glijdt maar rijdt. Verder sloegen de honden regelmatig aan en scharrelden er wat paarden rond de camper. Ik meende zelfs een het gegil van een varken te horen bij de honden. Anika wist me bij het ontbijt te vertellen dat dit een kangoeroerat was, die maken ook zo’n geluid. Na het ontbijt zijn wij met Jacques en Eline om even over achten vertrokken richting Roma. Vlak voor we door het hek gingen nog een foto van de drinkende koeien in de dam gemaakt. Onderweg nog een paar Emoes en een stuk of 10 Kangoeroes en Walibi’s gezien. De familie Lee zou erachter aankomen om bij de huisarts in Roma langs te gaan met Olivia. We hadden afgesproken om daar nog een bakkie te doen. Na wat boodschapjes voor de komende dagen gedaan te hebben , bij de Bakerie met zijn allen nog een kopje koffie gedronken. Daarna teruggelopen naar de parkeerplaats van de Woolmarkt, waar de camper stond, en afscheid genomen van de familie. Vanaf Roma eerst de lange weg naar Chinchilla gereden en daar getankt. Daarna linksaf richting Wondai. Om een uur of vier begon het te regenen en hebben we een poging gedaan een camping op te zoeken. Bij de splitsing naar Durong stond er een bord dat verwees naar een caravanpark. Hierheen gereden, was 15 km naar Jandowae. Toen we daar aankwamen toch maar besloten door te rijden. Je zou hier nog niet dood gevonden willen worden. We waren nu wat uit de geplande route geraakt en wilden de kortste weg terug naar Wondai, dit was nu via Kingaroy. De weg werd er niet breder op, het parcours werd wat heuvelachtig, het weer werd wat natter . Moesten zo’n 60 km verder voor een volgende camping. Mij weer tussen de roadtrains begeven en het bleef maar regenen. Je zag akkers waar het water via flinke rivieren op het maaiveld wegstroomde. De gele borden Floodway begonnen nu ineens meer betekenis te krijgen. Was dit altijd een verlaging in het asfalt, nu stroomde het water hier over de weg. Gelukkig geen hogere waterstanden op de weg dan een 10 cm tegengekomen. De peilstokken die ernaast staan gaan soms tot wel 2 meter. Tegen half zes kwamen we door Kumbla. Hier stond een camping aangegeven, vonden nog een mooi plekje. Dit plekje voldeed aan de tegelwijsheid van mijn broer. Deze luidt:”gratis is altijd goedkoper”.

We staan naast een speeltuin, het regent nog maar een beetje, het kan ook dat de papagaaien in de boom boven mij om beurten op het zonnescherm zitten te schijten, het zijn in ieder geval af en toe flinke druppels. Vogels hier, zat er kwamen hele zwermen Kaketoes over.

Er is zelfs een warme douche, moet wel een muntje van 2 dollar in. Laat ik nu net nog één zo’n muntje hebben. Wordt morgen dus koud douchen voor mij.